ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﻧﻔﺮِﻩ، ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﻩ ﺍﺳﺖ… . . . ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺵ ﻧﯿﺴﺖ . . . ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ . . . ﮐﺴﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﺪ . . . ﮐﺴﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ . . . ﮐﺴﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻤﯿﮕﯿﺮﺩ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ . . . ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﯽ ﻓﻘﻂ ﺷﻌﺮﯼ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻟﺐ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﯽ : ﻋﺠﺐ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ . . . ! ﺗﻮ ﻫﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﯽ . . . ! . . . ﻓﺼﻞ ﻫﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻓﺼﻞِ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽِ ﻣﻦ … . . . ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ؟ ﻣﻦ ، ﺳﮑـﻮﺕ ، ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ، ﺑﻐﺾ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻢ … ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺣﺴﻮﺩﯼ ﺑﻤﯿﺮﺩ ! . … . . ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ” ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ” ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺭﻓﺎﻗﺖ ﺑﺎﺷﺪ . .

اومدم بنویسم خیلی شبیه حیوونها هست اما وقتی یاد نجابت اسب افتادم وقتی یاد وفاداری سگ و اون نگاه مهربونش افتادم وقتی یاد نهنگ افتادم که به جفتش تا آخر عمرش وفادار می مونه وقتی یاد شیر افتادم که اگر گرسنه نباشه ، شکار نمی کنه وقتی یاد قو افتادم که غرورش رو خیلی دوست داره وقتی یاد مرغ عشق افتادم که بدون جفتش میمیره به خودم گفتم خیلی نامردیه اونو به حیوون تشبیه کنم